Afscheid van 2014
Dat 2014 een speciaal jaar zou worden stond reeds in de sterren geschreven. Het veertiende jaar van een nieuwe eeuw was in het verleden immers ook steeds vuurwerk. Het begon al in het jaar 14 met het overlijden van de eerste keizer van het Romeinse rijk, Augustus. Het veertiende jaar van de eeuw daarop stak keizer Trajanus met elf legioenen de Tigris over en werd Armenië als nieuwe provincie ingelijfd bij het Romeinse rijk. Het werd pas echt heftig toen enkele eeuwen later, dit was in 814, Karel de Grote de pijp aan Maarten gaf. Het zou het begin betekenen van een bitse opvolgingsstrijd met een driedeling van het Frankische rijk tot gevolg. De gebeurtenissen in het jaar 14 volgen zich vervolgens in snel tempo op. 1114, de eerste gekende vermelding van de stad Lokeren. 1214, de slag bij Bouvines, waarbij de Fransen de Vlamingen in de pan hakten. 1314, Klokke Roeland krijgt zijn plaatsje in het Gentse belfort. 1414, met het concilie van Konstanz werd een einde gemaakt aan het Westers schisma. In 1814 begon ook het legendarische Congres Van Wenen. Dit congres, gehouden door de overwinnende mogendheden op Napoleon, bogen zich over de organisatie van Europa. Veilig weggestopt op Elba, kon niemand toen echter voorspellen dat deze gewiekste despoot korte tijd later opnieuw het Europese continent zou bedreigen met een worp naar de macht. Een eeuw later begon ‘den grooten oorlog’, die een hertekening van de Europese kaart tot gevolg had. Het zette een reeks dynamieken in gang, waarvan niemand op dat moment hun diepgang kon voorspellen. De Eerste Wereldoorlog overtrof al de voorgaande oorlogen in haar smerigheid. De introductie van gifgas en het zinloos de slachtmolen insturen van tienduizenden jongemannen dienen als trieste voorbeelden. Europa was het schouwtoneel van deze veldslagen en de hele wereld volgde met argusogen en verontwaardiging deze gebeurtenissen op de voet.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat 2014 in de eerste plaats een jaar was om hulde te brengen aan al de gevallenen uit deze verschrikkelijke oorlog en om even na te denken tot welke waanzin de menselijke geest zich kan begeven. De pontonbrug over de Schelde kon de massale publieke belangstelling met moeite aan. De honderden fakkels langs de eermalige Ijzerlinie blijven bij zowat iedereen op het netvlies gebrand.
2014 was ook het jaar waarin de ebola-epidemie bei zo na leidde tot wereldwijde massahysterie en een aantal doemscenario’s ons pijnlijk confronteerden met onze menselijke zwakheid.
Onze Rode Duivels kwalificeerden zich op onnavolgbare wijze voor het WK in Brazilië en speelden er een zeer verdienstelijke eindronde. L’Union leek eens te meer tot La Force te leiden. Hierbij trad aanvoerder Kompany op als voorvechter van een België uit één stuk. In schril contrast daarmee stonden de verkiezingen van mei en de daaropvolgende regeringsvormingen. Dat de communautaire splijtzwammen meer dan ooit woekerden was voor velen geen verrassing. De socio-economische breuklijnen in ons federale landje bleken echter ook dieper dan ooit. In het jaar waarin Piketty in zijn toonaangevend werk tekeer ging tegen het kapitalische systeem, kwamen de vakbonden en andere drukkingsgroepen en masse op straat. De prille regering Michel I had bijna evenveel moeite om de federale en regionale opposities in het parlement in toom te houden als om ervoor te zorgen dat de vele betogingen die België dit jaar kende niet tot straatgevechten uitmondden. Symbolisch haast hierbij was het overlijden van Jean-Luc Dehaene, die de voortrekkersrol van België binnen een eengemaakt Europa had gevrijwaard en het recente heengaan van Leo Tindemans die met zijn “vodje papier” zowaar een bom gooide onder het Egmontpact en bijgevolg een federaal België.
Naast een politiek meer dan turbulent jaar, werden we ook op muzikaal vlak met verstomming geslagen. Jimmi Hendrix kan eindelijk een privé Woodstockreünie houden met Joe Cocker. De Gentse barden Luc De Vos en Walter De Buck kunnen hierboven eens tonen hoe de Gjentse Fjiesten écht worden gevierd!
En natuurlijk zag in 2014 ons geesteskindje Vigor Clius het licht. We zagen onze boreling snel groeien en heel wat mensen waren laaiend enthousiast over onze spruit. In 2015 zal onze energieke muze ongetwijfeld de eerste stappen zetten naar volwassenheid en hopelijk steeds meer gading vinden bij het brede publiek. Onze drive voor het historische métier is er alleszins niet kleiner op geworden en door jullie vragen, opmerkingen en aanvullingen op onze publicaties hadden we dit graag zo gehouden. Verwacht in 2015 van ons alvast veel nieuws in een historisch jasje!
Op een fantastisch en vooral leerrijk 2015!!
Vigor Clius